Andromache (2004)

Ik denk aan Troje. Brede rivieren van bloed, doodstil achterland van puin en as. We hebben het weggevaagd. In blinde woede van de kaart geveegd. Wanneer heeft de winnaar door dat hij gewonnen heeft? Hoe kapot moet de verliezer zijn om te geloven dat hij voorgoed uitgeschakeld is?'

De nasleep van een allesvernietigende oorlog. Een nieuwe status quo, waarin de verliezer de voeten van de winaar moet kussen. De strijd is voorbij, maar elk einde is ook een nieuw begin. Nieuw gekregen macht maakt overmoedig, oude trots is niet snel vergeten. Wanneer gelijken ondergeschikten worden en voormalige bondgenoten tegenstanders, blijkt hoe eigenbelang en opportunisme het iedere keer van de redelijkheid winnen. Onder het vernis van politieke overeenkomsten en verstandige beslissingen schuilen mensen die uiteindelijk voor zichzelf kiezen. Mensen die bereid zijn alles en iedereen in het verderf te storten, als ze hun hart maar kunnen volgen. Andromache is een verhaal over passie, jaloezie, eer en wraak dat vraagt om een moreel standpunt. Iemand zal de wijste moeten zijn, maar aan wie kun je dat vragen?

- Niet iedereen kan winnen.
- Maar iedereen kan verliezen.

Andromache was te zien op 30 juni en op 2, 3 en 4 juli 2004 op locatie in de laad- en losruimte van de Tilburgse schouwburg.

Tekst: Marcel Lenssen
Regie: D&A Nederland
Spel: Diederik Dicou, Minke van Hoof, Marijn Lems, Perlita Marti, Jacqueline Voorbraak
Lichtontwerp en techniek: Pascal Hermans, Twan Mensen
Met dank aan: Theaters Tilburg, Henk van Gils